Program Apollo został zainicjowany zanim pierwszy amerykański astronauta został wystrzelony w przestrzeń kosmiczną. W lipcu 1960 roku NASA ogłosiła, że program mający na celu przelot astronautów wokół Księżyca będzie następstwem planowanego programu Mercury. Jednak słynna mowa prezydenta Kennedy'ego z 25 maja 1961 roku wytyczyła nowy, ambitniejszy cel dla programu APOLLO. Miało nim być lądowanie na Księżycu do końca lat 60-tych.
Na zdjęciu: Miejsca lądowania kolejnych misji programu Apollo. (Apollo 11 - Apollo 17)

Program Apollo stanowił największe technologiczne osiągnięcie człowieka. W sumie sześć misji zakończyło się udanym lądowaniem na powierzchni Księżyca, a trzy - lotem wokół jego orbity bez lądowania, łącznie z fatalnym lotem Apollo 13.

Statek kosmiczny składał się z trzech części: stożkowaty moduł załogowy (Command Module), w którym załoga spożywała posiłki i spała w drodze na Księżyc i z powrotem; moduł serwisowy (Service Module) dostarczający wodę, elektryczność, moc manewrową oraz zasilanie do silniczków odrzutowych w locie powrotnym z orbity księżycowej; a także moduł księżycowy (Lunar Module - LM), dwuczęściowy, samowystarczalny pojazd kosmiczny, posiadający własne silniki rakietowe umożliwiające wystartowanie z powierzchni Księżyca. LM był wyposażony także we własną platformę wyrzutni.

Program Apollo używał dwa rodzaje rakiet - Saturn 1B, która była stosowana podczas kolejnych misji Mercury (oraz Skylab i Apollo-Soyuz), a także Saturn V, używana w misjach mających na celu lądowanie na Księżycu.

Program Apollo rozpoczął się od poważnej tragedii. Pożar w module dowodzenia Apollo 1 spowodował śmierć trzech astronautów: Virgil I. "Gus" Grissom - drugi człowiek w przestrzeni i pierwszy astronauta w programie Gemini, Edward White, pierwszy astronauta który odbył spacer w otwartej przestrzeni, a także Roger Chaffee. Było to 27 stycznia 1967 roku podczas rutynowego treningu przed pierwszą misjią programu Apollo. Apollo 7, po wszelkich przeróbkach i udoskonaleniach, był gotów do startu w październiku 1968 roku - po bezzałogowych testach nazwanych Apollo 4 i pierwszym locie nowej rakiety Saturn V. Następnia misja to Apollo 8, a tuż po niej Apollo 11, zakończona lądowaniem człowieka na Księżycu oraz jego bezpiecznym powrotem na Ziemię.

12 ludzi chodziło po powierzchni Księżyca w trakcie trwania programu. Ostatnie trzy misje wprowadziły kolejne udoskonalenie, jakim był pojazd kosmiczny nazywany "Lunar Rover". Astronauci uzyskali możliwość bezpośredniej eksploracji powierzchni Księżyca na większą niż dotychczas skalę. Podczas ostatniej misji Apollo, astronauci spędzili 22 godziny na spacerach po powierzchni Księżyca, a w sumie spędzili tam pełne trzy dni.

Niestety loty Apollo 18, 19 i 20 zostały odwołane z powodu cięć budżetowych. Jedna z tych misji miała za zadanie eksplorację intrygującego naukowców krateru Aristarchus, w którym astronomowie, przy użyciu teleskopów, przez lata obserwowali działalność geologiczną. Nadal pozostaje to tajemnicą. Człowiek od ostatniego lotu misji Apollo nie powrócił na Księżyc. Statek zaprojektowany dla tej misji był używany dla czterech dalszych misji, trzech długotrwałych misji Skylab i końcowej operacji programu, jaką było połączenie z radzieckim Sojuzem 19 (Apollo-Sojuz).